Julijana Marinkovik
I ti nemirni vjetrovi
što padali su
niz moje lice
I tišina vjetrovita
što dolazila je
u noći
I zore umorne
što nosile su mi
ljekovitu vodu
.
Sve te je vodilo k meni,
a ljubav bijaše nedogled
naših tajni
i ja sam šutjela pred
preranim proljećem,
a travke
njih sam imenom tvojim
prozvala
.
Се те носеше кон мене
.
И тие немирни ветрови
што паѓаа
врз моето лице
И тишината ветровита
што доаѓаше
во ноќта
И зорите уморни
што ми носеа
лековита вода
.
Се те носеше кон мене,
а љубовта беше недоглед
на нашите тајни
И јас молчев пред
прераната пролет
И на тревките
името твое
му го дадов