Julijana Marinkovik
Tako je kad
su naše riječi plitke,
a mi smo bezmilosni
jedan prema drugom
Svijet je poludio
Nema ljubavi
Nema nježnosti
Nema muziku
Nema san
Hrana je umjetna,
ljudi su stranci
ljudi su manipulatori,
nemaju mjere u željama,
žive u tuđim životima,
zaboravili su put do sebe,
zaboravili su poeziju, prozu i dugu
Sve je otišlo u pakao
Ti misli što ćeš uraditi
sve je ovo jako iscrpljujuće
Priberi svoj um,
stavi osmijeh na namćorasto lice
zato što tonemo, idiote jedan!
Osvjesti se što radis
ako ne želiš crna jama
da te proguta
sa svom tvojom odjećom
a sunce da te istopi
kao kocku šećera
Budi dobar
budi nježan
budi kul
a ne kao tišina
gluh.
.
ТОНИМЕ
.
Така е кога
ни се плитки зборовите
и сме безмилосни
еден према друг
светот полудел
нема љубов
нема нежност
нема музика
нема сон
храната е вештачка
луѓето се туѓинци
луѓето се манипулатори
немаат мера во желбите
живеат во туѓи приказни
го заборавиле патот
до себеси
ја заборавиле поезијата,
прозата и виножитото
се е одено по ѓаволите
Ти мисли му ја
сево ова е многу
исцрпувачко
прибери го умот
стави насмевка
на намќорестото лице
зашто тонеме,идиоту еден
свести се што правиш
ако сакаш црната дупка
да не те лапне
сосе партали
а сонцето да не те стопи
како коцка шеќерче
Биди добар
биди нежен
биди кул
а не немтур