Iz naše arhive/ objavljeno 18.01.2016.
Julijana Marinkovik
Padne li ti
nekad na pamet
da promisliš
od kakve se zemlje
rađa sunce
ili tko ti je
nacrtao usne
Jednog dana uspet ćeš se
na nebo
i progutati
svu svjetlost
plazit ćeš gladan
samo da bi preuzeo
oreol Božjeg hrama
tko zna od kuda dolazi
blagi miris života
možda od pepela
snova
ili od vjerovanja
da ćeš doseći
alkemičarski zanos
svog tijela
Čudni su putevi Božji
kad poželiš
da odgonetneš
jezik svoje duše
Rasani se sva kad lutaš
po mapi čudesa
tamo će se
isplakati srce
za svim istinama
što su izvjetrile
kroz mnoštvo ognjišta
Samo nemoj da saznam
kako umire
molitva na usnama
ne želim da se preslikam
u ugašeni oganj
zato što sam riješila
da ljubim
tu kozmičku bol…
Ako umrem sa zalaskom sunca
ostavite moju dušu
na nebeskim čardacima
da plovi sa dahom svevremena.
(s makedonskog preveo Duško Babić)
ПОТЕКЛО НА ЉУБОВТА
Ти паѓа ли
некогаш на памет
да размислиш
од каква земја
се раѓа сонцето
или,кој ти ги
нацртал усните
Еден ден ке се искачиш
на небото
и ке ја голтнеш
сета светлина
ќе лазиш гладен
само за да го симнеш
ореолот од Божјиот храм
Којзнае од каде доаѓа
тивкиот мирис на животот
Можеби од пепелта
на сонот
или од вербата
да го допреш
алхемискиот вознес
на своето тело
Подли се Божјите патишта
кога ке посакаш
да го одгатнеш
јазикот на својата душа
Разбуди се кога ќе трагаш
по мапата на чудата
таму ке се изнаплаче срцето
за сите вистини
што испариле
низ мноштвото огништа
Само не ми раскажувај
како умре
молитвата од усните
Не сакам да се пресликам
во изгасен оган
само затоа што решив
да ја љубам
вселенската болка…
Ако умрам на зајдисонце
оставете ја мојата душа
низ небесните чардаци
да плови со здивот
на секое време…
Divna poezija.