Julijana Marinkovik
Bilo je nekakvih scenarija
nije da nije bilo
i oboje smo dotakli ludilo,
negdje je Bog napisao
neke istine
zatim donio puno ljubavi
onda se vrijeme usavršavalo
a mi smo bili gladni
i jeli smo svoja tijela
s neobičnom bojom cvijeća
koje si donosio iz šume
i onda zajedno
odrasli smo ih s pogledom
I bilo ko dan da je
ne zaboravi me
moje slijetanje na zemlji će biti
svakih milijun godina
i zavisit će od teorije reda
zato što ne znam kad će biti
kraj svijeta
i da li ću biti samo obična replika
tvog govora
Ali od kad znam za sebe
znala sam da ću pisati pjesme
i znaš, to je više od života,
i više od sjećanja,
to je samo običan protok vječnosti
ja i sada sam sigurna
da me nećeš zaboraviti
osim ako mi uzmeš srce
i pretvoriš ga u prah i pepeo
ali ne, ja ću se i tad podići
zato što smo i ja i ti jedno – pepeo.
Не ме заборавај
Имаше некое сценарио
не дека немаше,
и двајцата не допре лудилото
Некаде Бог запишал
некои вистини,
потоа внесе многу љубов,
времето се усовршуваше
а ние бевме гладни
и го јадевме своето тело
со необичната боја на цветовите
што ги носеше од шумата
и потоа заедно
ги растевме со поглед
И било кој ден да е,
не заборавај на мене,
моето атерирање ќе биде
на милион години
и ќе зависи од теоријата на редот,
зашто вака и не знам кога е
крајот на светот
и дали ќе сум само обична реплика
во твојот говор
Ама одкако знам за себеси
знаев дека ќе пишувам песни
и нели, тоа е повеќе од живот,
и повеќе од сеќавање,
тоа е просто течење на вечноста
зошто и сега сум сигурна
дека нема да ме заборавиш
освен ако го извадиш срцево
и го претвориш во пепел
но не,јас и тогаш ќе воскреснам,
зашто и јас и ти сме едно-пепел.