Julijana Marinkovik
Poeziju pišem
uvijek kad se
osjećam kao dijete
koje pogledom
potkrada čokolade
pred izlozima
milionskog grada
gdje nikad se ne stišava
buka ljutitih ljudi
posjednuti pred skale života
.
Zemaljske priče
i nisu toliko loše u odnosu
na teoriju zavjere
da netko nas truje
mišjim otrovom
.
Tada počinješ
da se raduješ
prebrojavajući
neotvorene čokolade
od postanka svijeta
čija dimenzija zahvaća površinu
koliko i čovječji um.
.
ПАРЧЕ ЧОКОЛАДА ЗА ДЕПРЕСИЈА
.
Поезија пишувам
секогаш кога
се чувствувам како дете
кое со поглед
ги поткраднува чоколадите
пред излозите
на милионскиот град
кајшто никогаш не стивнува
бучавата на лутите човечиња
седнати пред скалите на животот
Земските приказни
и не се толку лоши во однос
на теоријата на заговор
дека некој не труе
со глувчешки отров
.
Тогаш почнуваш
да се радуваш
пребројувајќи ги
неотворените чоколада
од постаноков на светот
чија димензија зафаќа површина
колку човечкиот ум