Julijana Marinkovik
Ima nešto što ne možemo
iskazati,
a toliko je živopisno,
bojim se da ne razobličim
lijepotu,
naša mazohistička priroda
je očajno loša,
izloženi smo surovo
postupanju sa dobrim
.
Ponekad ne mogu pronaći
odgovarajuću riječ
da do kraja iskažem
zašto je neiskazivo
tako neiskazivo,
lice ima oblik istine,
glas besmrtne pjesme,
tijelo graciozne arabeske,
imam strah od lirskog
oduševljavanja,
plašim se da ne narušim
plovidddbu vodopada,
moj vrisak
samo će narušiti volšebnost
i zato ću šutjeti,
da ne prestane magija
ljubavi
Spremna sam šutjeti
I vi šutite
.
Dovoljna je tišina
.
НЕИСКАЖЛИВО
.
Има нешто што не можеме
да го искажеме
а толку е живописно
Се плашам да не го разобличам
убавото
Нашата мазохистичка природа
е очајнo лоша
Изложени сме сурово
да постапуваме со доброто
.
Некогаш не можам да најдам
соодветен збор
да се доискажам,
зашто неискажливо
е неискажливото
Лицето има облик на вистина,
гласот на бесмртна песна,
телото на грациозна арабеска
Имам страв од лирско
воодушевување,
се плашам да не ја нарушам
пловидбата на водопадите,
мојот вресок
само ќе го наруши волшепството
И затоа ќе молчам,
да не престане магијата
на љубовта
Спремна сум да молчам
И вие молчете
.
Доволна е тишината
.
“Nešto iznad riječi”