Julijana Marinkovik
Bila sam vjetar
I ti si bio vjetar
I nosili smo sjemenke
Dijagonalno
Na našu vatru.
I nismo vodili bitke
Sa drugim vjetrovima
Oni su samo mahali
Obješenim rubljem
U nekim dvorištima.
Naša frekvencija
Je bila jača
Od svih zemljotresa.
I ako sam ti ponekad rekla:
Umorna sam
Pretvorio si me tada
U maslačak
I igrao se
sa mojim “padobrančićima”,
dok sam slijetala
na tvoje usne
ДВА ВЕТРА
.
Јас бев ветер
И ти беше ветер
И ги носевме семињата
по дијагонала
на нашиот оган
И не водевме битка
со другите ветришта
Тие ги мавтаа само
обесените алишта
во некој двор
Нашата фреквенција
беше посилна
од сите земјотреси
.
И ако некогаш ти речев:
Уморна сум
Ти ќе ме претвореше
во глуварче
и си играше
со моите “падобранчиња”,
додека слетував
на твоите усни