Julijana Marinkovik
Vrata naše kuće
uvijek su bila otvorena
kroz njih je ulazio
prašnjavi maslačak
i škakljao mi misli
svojim tajnama
Uvečer netko
bi mi šapnuo na uho:
– jesi li ogluvela
od tvog gluvarka!?
Nitko nije spazio
da ja sam samo
skrivala tajne
svog maslačka
.
ТАЈНА
.
Вратата од нашата куќа
секогаш беше отворена
низ неа влегуваше
правливото глуварче
и ми ги скокоткаше мислите
со своите тајни
.
Навечер некој
ќе ми шепнеше на уво:
-Оглуве ли пак
од твоето глуварче!?
Никој не забележа
дека јас само
му ги кријам тајните
на моето глуварче
.
”Na nebu kopno”