Igor Divković
Moja je zvijezda,
sićušna, daleka,
prestidljiva,
nevidljiva.
Galaksija,
u kojoj sjaji,
nezamisliva je
puku, raji…
Moja je zvijezda
majušna kozmoza,
sićušna,
grandioza.
Okom svjetlo,
obrvom sjena,
snom stela,
bokom žena.
Ona mi svijetli
ona mi šapće –
U mom kozmosu
plodi me, množi.
Voli me, astronomski,
golim srcem,
ljubi me po goloj,
astralnoj, koži.