Mirjana Blašković
odletjele su
ptice sa krovova grada
u sivilo neba
lepet krila ugušila je
mržnja
.
sunce se od srama
sakrilo u magli
dok je bezbroj ruku
po posljednji puta
grlilo oca, majku, brata
suze u oku
nevinog dječaka
zaledile su pupoljke
nadolazećeg proljeća